امروز تلویزیون برنامه ای درباره بنگاههای زود بازده پخش می کرد و البته کلی تعریف و تمجید که مثلا در اثر این طرح جوانها تعاونی تشکیل دادند و شاغل شدند و غیره.
به ظاهر این ساده اندیشی نه فقط در تولید کننده چنین برنامه هایی و طراحان و موافقان چنین طرح هایی بلکه حتی در طیف مخالفان چنین طرح هایی هم بعضا مشاهده می شود.
بیشتر مخالفان علت مخالفت خود را هرز رفتن منابع بانکی در طرح بنگاههای زود بازده عنوان می کنند و البته آمار و ارقامی هم ارایه می شود که مثلا فلان درصد از منابع در محل خود مصرف نشده است.این روی ساده تر قضیه است ،من مواردی را دیده ام که کسانی تصمیم به سرمایه گذاری جدید با اتکا به منابع مالی خود را داشتند اما وقتی دیدند میشود از تسهیلات ارزان قیمت استفاده کرد از این تسهیلات استفاده کردند و از منابع خود در بازارهایی مانند مسکن استفاده کردند.در ظاهر امر این تسهیلات باعث سرمایه گذاری شده است اما در واقع این تسهیلات هم هرز رفته است.پس میتوان گفت مقدار تسهیلاتی که در واقع هرز رفته است بیشتر از مقداری است که در ظاهر هرز رفته است.
البته به موارد خیلی مهمتری نیز میتوان اشاره کرد:
چه مقدار از مجموع این تسهیلات ارایه شده از محل پس اندازهای مردم بوده است و چه مقدار از محل اضافه برداشت بانکها و بودجه های انبساطی؟
نقدینگی اضافه شده در اثر این طرح چه میزان بوده است و این افزایش نقدینگی به چه میزان باعث کاهش قیمت واقعی ارز شده است؟
کاهش قیمت واقعی ارز در اثر این طرح چه اندازه باعث بیرون رانی تولید داخلی به نفع واردات بوده است؟
چه تعداد از بنگاههای داخلی به علت این طرح ورشکست شده اند؟
چه حجمی از این تسهیلات در واقع وارد بازار مسکن شده است؟
این تسهیلات به چه میزان در افزایش قیمت مسکن نقش داشت؟
چه مقدار سرمایه گذاری اشتباه در زیر بخشهای مسکن (سر مایه گذاری در تولید نهاده ها)در اثر افزایش قیمت مسکن ناشی از تسهیلات بنگاه های زود بازده(آن مقداری که در اثر این تسهیلات بوده) صورت گرفته است؟
و.........
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر