تقریبا یک سال پیش بود که در دانشگاه با تعدادی از بچه ها بر سر قیمت نفت صحبت می کردیم ،قیمت نفت هر روز بالا می رفت و من تنها کسی بودم که امکان بازگشت قیمت به پایین در اثر کاهش رشد اقتصاد جهانی را مطرح می کردم.البته شانس آوردم که یکی از هم کلاسی ها (صادق) که از آنجا رد می شد کمی در بحث ما شرکت کرد و استدلال کرد قیمت نفت دیر یا زود کاهش خواهد یافت وگرنه تنها از پس این دوستان بر نمی آمدم.این تنها موردی بود که من در یک سال اخیر دیدم شخصی در جهت کاهش قیمت نفت استدلال می کرد.البته یک مورد دیگر هم حجت قندی بود که خطر کاهش قیمت نفت را گوشزد می کرد.
اما چه سود؟
کسانی که باید این تحلیلها را می داشتند با خوشبینی مفرط صحبت از نفت دویست دلاری می کردند،خواب می دیدند که قیمت دلار را تا سیصد و پنجاه تومان کاهش داده اند و حتی تصورش را نمی کردند که قیمت نفت به زیر یکصد دلار بیاید چه رسد به اینکه قیمت گران ترین نفت دنیا بشود چهل و هفت دلار!
باز هم دیدیم ساستگذاران اقتصادی ما به دنبال آزمایشگاهی و البته موشهایی آزمایشگاهی می گردند تا شاید بتوانند تئوریهای اقتصادی را ابطال کنند.
یادتان هست اوایل کار دولت نهم می گفتند نقدینگی به تورم ارتباطی ندارد؟
یادتان هست استدلال می کردند وقتی ما افراد بیکار داریم چرا باید پولمان را در صندوق ذخیره ارزی بگذاریم؟
یادتان هست کسانی را که طرح تثبیت قیمتها را تصویب کردند؟
یادتان هست کسانی را که از بودجه های انبساطی دفاع می کردند و می خواستند یک شبه مملکت را بسازند؟
و...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر